Laseroterapia to stosunkowo młoda metoda leczenia. Historia jej klinicznego zastosowania liczy sobie ponad 20 lat. W tym czasie laseroterapia stała się bogatsza o nowe współczesne modyfikacje, o skomplikowane możliwości naprowadzania i dostarczania promieniowania, o system kierowania i kontroli. Efektywność, szybkość, bezbolesność, aseptyczność, brak ograniczeń wiekowych i zjawisk ubocznych - to cechy wyróżniające współczesną terapię laserową.

Mechanizm działania leczniczego i przeciwbólowego promieni lasera polega na wywołaniu drgań (oscylacji) atomów w naświetlanych komórkach i tkankach. Występuje tu zjawisko rezonansu elektronicznego paramagnetycznego, które wzbudza promieniowanie wtórne udzielające się sąsiednim tkankom położonym głębiej. Proces taki zachodzi aż do głębokości kilku centymetrów. Efektem biostymulacji jest normalizacja wszystkich niezliczonych procesów odbywających się nieustannie w ludzkim organizmie, między innymi na poziomie molekularnym. Laseroterapia ma szerokie zastosowanie w medycynie sportowej, ortopedii, reumatologii, neurologii i dermatologii

- przeciwbólowe,
- przeciwzapalne,
- przeciwobrzękowe,
- wzrost mikrokrążenia,
- wpływ na procesy immunologiczne,
- hormonalne,
- ułatwienie regeneracji nerwów,
- przyśpieszenie zrostu kostnego

- ostre procesy chorobowe
- zespół bólowy kregosłupa
- w neurologii
- po urazach narzadu ruchu
- po operacjach
- w stanach wymagajacych pobudzenia gojenia ubytków tkankowych
- w procesie regeneracyjnym
- w leczeniu zespołu Sudecka i innych stanów pourazowych
- w chorobie zwyrodnieniowej stawów
- w gosccu tkanek miekkich
- w chorobach dermatologicznych ( blizny, wykwity, żylakowate owrzodzenia podudzi)

- ciąża,
- rozrusznik serca,
- nowotwory,
- ogólne stany gorączkowe i infekcyjne,
- padaczka,
- uczulenie na światło,
- niewyrównana cukrzyca,
- wszelkie przeciwwskazania do stosowania światłolecznictwa

Koncepcja PNF opiera się na budowie anatomicznej ciała człowieka, dlatego w pracy z pacjentem wykorzystywane się ruchy naturalne, trójpłaszczyznowe, odpowiadające czynnościom dnia codziennego. Zgodnie z założeniami filozofii PNF terapia ma być przyjazna pacjentowi ? bezbolesna, bezpieczna i funkcjonalna, czyli dostosowana do indywidualnych potrzeb chorego. Metoda znajduje zastosowanie w pracy z pacjentem neurologicznym, również w ortopedii, pediatrii, wadach postawy, skoliozach, chorobach nerwowo-mięśniowych.

Jest to metoda biomechanicznego diagnozowania i leczenia zespołu bólowego kręgosłupa. Diagnozowanie oparte jest na dokładnej znajomości wzorców bólowych i na obserwacji zmienności tych objawów tak w wywiadzie jak i w badaniu przedmiotowym. Nadrzędnym celem tej metody jest likwidacja ryzyka nawrotu dolegliwości.

Podstawą tej metody jest zgodność ćwiczeń z naturalnym rozwojem ruchowym człowieka. Usprawnianie ma na celu rozwijać odruchy na danym etapie fizjologiczne, a hamować odruchy patologicznie przetrwałe. Hamowanie oparte jest na zmianie ułożenia punktów kluczowych głównych (głowa, szyja, obręcz barkowa, obręcz biodrowa) i punktów kluczowych pomocniczych (nadgarstek, stopa, palce). W zależności od stanu pacjenta wyróżnia się 4 etapy ćwiczeń.

Metoda Ackermanna jest ukierunkowanym systemem terapii, którą wyróżnia szczegółowa diagnostyka pacjenta oraz precyzyjna technika leczenia manualnego. Terapia oparta jest na bardzo dokładnym badaniu przestrzennego ustawienia układu kostnego, oraz skutecznym postępowaniu chiropraktycznym . Każdy ruch w tej terapii, charakteryzuje się precyzją i dokładnością, dając zamierzony efekt. Metoda pozwala na działanie w miejscu występowania zaburzenia, w sposób celowany. Przy zastosowaniu metody dr Ackermanna, w ciągu jednego, lub kilku zabiegów, można usunąć lub znacznie złagodzić ból

Brian Mulligan jest nowozelandzkim fizjoterapeutą, który przedstawił nową koncepcję diagnostyczno-terapeutyczną mobilizacji stawowej połączonej z ruchem. Opracował techniki mobilizacyjne (jak "NAGs", "SNAGs", "odwrotne NAGs" oraz mobilizacje połączone ruchem /tzw. MWMs/) działające bezpośrednio na stawy, a pośrednio na układ nerwowo-mięśniowy. Celem tej metody jest odblokowanie lub zmniejszenie bólu stawu. Nowatorstwo tej metody polega m.in. na połączeniu ruchu biernego wykonywanego przez terapeutę i ruchu czynnego wykonywanego przez pacjenta. Atutem koncepcji jest bezbolesność wykonywania terapii, co zapewnia Pacjentowi bezpieczeństwo i komfort.

Jest tometoda terapeutyczna stosowana w leczeniu schorzeń ortopedycznych, neurologicznych i układu mięśniowo-szkieletowego. Została opracowana i spopularyzowana przez Japończyka dr Kenzo Kase. Wykorzystuje się w niej specjalne taśmy - plastry o elastyczności 130-140%, które nie zawierają leków ani latexu. Taśma ma wpływ fizjologiczny na skórę, system krążeniowy i limfatyczny, powięź, mięśnie oraz stawy. Aplilkacje kinesiotapingu pozwalają na zachowanie pełnego zakresu ruchu, świadomą normalizację napięcia mięśniowego, aktywowanie mięśni uszkodzonych, zmniejszają ból, likwidują zastoje i obrzęki limfatyczne, korygują ułożenie powięzi i poprawiają mikrokrążenie.

Jest to metoda skierowana jest na diagnostykę układu nerwowego, wykrywającą nieprawidłowe napięcia wokół struktur nerwowych poprzez zlokalizowanie i mobilizację tego miejsca. Polega na leczeniu zaburzeń poślizgowych tkanki nerwowej celu usprawnienia jej elastyczności i ruchomości. Znajduje zastosowanie w ostrych stanach zapalnych i bólowych, wywołanych obrzękiem, krwiakiem, deformacjami lub zmianami ustawienia elementów kostnych, chorobą krążka międzykręgowego (rwa kulszowa), podrażnienie mięśni i więzadeł, zwłóknieniem tkanki łącznej, kompensacyjnymi przeciążeniami w przypadkach ograniczenia ruchomości.

Jest techniką rozciągającą, która działa przeciwbólowo przez zmniejszenie nadmiernego napięcia mięśnia w spoczynku, wykorzystująca naturalny odruch z receptorów znajdujących się w ścięgnach mięśni.

Masaż głęboki jest formą terapii tkanek miękkich polegającej na przywracaniu prawidłowego napięcia głębokich warstw mięśni i tkanki łącznej. Zmierzającą do poprawienia zdolności pracy poszczególnych tkanek za pomocą rozluźnienia, wydłużenia i usunięcia zrostów oraz nieprawidłowych wzorców ruchowych w układach tkanek w możliwie jak najbardziej skuteczny i najmniej obciążający Pacjenta sposób. Korzyści wynikające z pracy na tkankach głębokich to zmniejszenie bólu, przywrócenie lepszej postawy, większej gibkości i płynności ruchu.

Punkty spustowe to wrażliwe miejsca w mięśniach o wzmożonym napięciu, które są bolesne pod wpływem ucisku  i powodują ból promieniujący oraz inne objawy w obszarach ciała odległych od miejsca drażnienia. Terapia punktów spustowych jest techniką, która wykorzystuje różne formy ucisku i ruchów w różnych kierunkach we wrażliwych  miejscach w tkance mięśniowej. Celem terapii jest uwolnienie się od bólu i poprawa zaburzonych wzorców ruchowych.

Polega na stosowaniu zmiennego pola magnetycznego. Pod jego wpływem jony znajdujące się w komórkach ciała ulegają przemieszczeniom, powodując hiperpolaryzację błony komórkowej i tym samym wzmagają przemianę materii. Poprawione ukrwienie w komórce poprzez działanie pola magnetycznego wywołuje podniesienie ciśnienia parcjalnego tlenu, co powoduje lepsze wykorzystanie tlenu przez komórkę.

- pole magnetyczne przenika równomiernie przez wszystkie części ciała ludzkiego
- zabiegi mogą być dokonywane przez ubranie, gips, bandaże itp., które nie stanowią       przeszkody dla pola magnetycznego
- metal nie stanowi przeciwwskazań do stosowania zabiegu
- szeroki zakres wskazań wraz z możliwością oddziaływania na tkankę łączną
- magnetoterapia jest metodą nietermiczną
- w magnetoterapii nie znane są działania uboczne

- uśmierzanie bólu
- zapobieganie stanom zapalnym
- rozluźnianie napiętych mięśni

- leczenie opóźnionych złamań kości
- zespół Sudecka
- zwichnięcia
- skręcenia
- stłuczenia
- uszkodzenia wiązadeł, ścięgien i mięśni
- neuralgie
- nerwobóle
- po operacjach na nerwach obwodowych i splotach nerwowych
- bóle fantomowe, zaburzenia obwodowego układu krążenia

- choroby zwyrodnieniowe stawów
- choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa
- osteoporoza
- zaniki mięśni po urazie
- zapalenie stawu barkowego
- owrzodzenie podudzi na tle naczyniowym
- zapalenie nerek
- zwapnienie nerek
- astma oskrzelowa
- zapalenie zatok obocznych nosa (chroniczne)
- ostry nieżyt oskrzeli
- zapalenie migdałków
- migrena
- niedowłady
- spastyczność
- nerwoból nerwu trójdzielnego
- nerwoból międzyżebrowy

Podczas zabiegu wykorzystuje się drgania mechaniczne o częstotliwości 800-24000 kHz. Zjawiska występujące w tkankach ludzkich poddanych działaniu ultradźwięków są bardzo różne w zależności od miejsca ich stosowania. Dużą "dźwiękochłonność" wykazuje tkanka nerwowa, mniejszą mięśniowa, a najmniejszą z racji swojej zwartej struktury tkanka tłuszczowa. Podstawowym efektem działania ultradźwięków na tkanki jest działanie mechaniczne zwane "mikromasażem", a spowodowane jest wahaniem ciśnień w przebiegu fali dźwiękowej. Również bardzo ważną składową ich działania jest wpływ na biochemię tkanek, prowadzący do ich lepszego utleniania.

- przeciwbólowe
- zmniejszające napięcie mięśniowe
- rozszerzające naczynia krwionośne
- hamujące procesy zapalne
- likwidujące tzw. ostrogi piętowe
- powstawanie związków aktywnych biologicznie
- wpływ na enzymy ustrojowe
- hamowanie układu współczulnego
- przyśpieszenie wchłaniania tkankowego
- wyzwalanie substancji histamino podobnych

Podczas zabiegu wykorzystuje się drgania mechaniczne o częstotliwości 800-24000 kHz, aby zwiększyć efektywność zabiegów wykorzystuje się pośrednictwo wody, która jest najlepszym ośrodkiem rozchodzenia się fali dźwiękowej. Zabiegi ultradźwięków w wodzie wykonuje się np. w przypadkach reumatoidalnego zapalenia stawów ręki czy stopy.

W uproszczeniu można powiedzieć , że podstawę leczniczego działania energii ultradżwiękowej stanowią następujące czynniki:

- wzmożenie przepustowości błon komórkowych
- usprawnienie oddychania tkankowego i pobudzenie przemiany materii komórek
- powstanie związków aktywnych biologicznie
- wpływ na enzymy ustrojowe
- zmiany w strukturze koloidów tkankowych i ich uwodnienie
- zmiany w układach jonowych tkanek
- zmiany odczynu tkanek w kierunku zasadowym

- bóle poamputacyjne
- szczękościsk
- nerwoból nerwu trójdzielnego
- owrzodzenie goleni
- choroba zwyrodnieniowa stawów
- zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów szyjnego odcinka kręgosłupa
- bóle pleców i krzyża
- zespół bólowy rwy kulszowej
- blizny

Zabieg fonoforezy polega na stosowaniu leków przy udziale ultradźwięków. Leki spełniają tutaj dodatkowy efekt terapeutyczny są bowiem lepiej transportowane przez skórę do głębiej położonych warstw poprzez fale o określonej mocy.

Zabiegi fonoforezy są pomocne przy:

- stanach po przebytych urazach (zwichnięcia, skręcenia stawów)

- zespołach bólowych w chorobach reumatycznych

- zespołach bólowych pochodzenia neurologicznego (np. bóle korzeniowe, dyskopatie)